กศน.ตำบลคูเมือง อำเภอหนองบัวแดง  จังหวัดชัยภูมิร่วมทำโรงทาน
ในพิธีอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ ผ้าห่มสไบทิพย์ ตราพระนามย่อ ญสส. และผ้าไตรทรงประทาน

ณ วัดป่าศิลางาม (วัดเต่า) ตำบลหนองบัวแดง  อำเภอหนองบัวแดง  จังหวัดชัยภูมิ

ในวันที่  ๓๑  มีนาคม  ๒๕๕๖


บริการน้ำอ้อยสดเย็นชื่นใจฟรีค่ะ


เย็นๆค่ะ


ชื่นใจ

โรงทาน หมายถึง สถานที่แจกจ่ายอาหารแก่คนทั่วไปเป็นการกุศล.

          ในสมัยพุทธกาลคนยากคนจนมีเยอะ ดังนั้นการตั้งโรงทานในสมัยพุทธกาลนั้น เจตนาเพื่อจะเลี้ยงคนยากคนจนเท่านั้น คนรวยไม่มีโอกาสกิน เป็นการเลี้ยงเพียงวรรณะเดียว เป็นการสร้างบารมีด้วยตัวเอง ซึ่งเกิดมาชาติใดก็จะไม่อดไม่อยาก

          ในสมัยปัจจุบัน การตั้งโรงทานในวัดเนื่องในโอกาสต่างๆนั้น จุดประสงค์ก็คือต้องการแบ่งเบาภาระเรื่องอาหารของทางวัด เพราะหากไม่มีโรงทาน ทางวัดก็ต้องสิ้นเปลืองเงินทองจัดหาอาหารมาเลี้ยงคนที่มาที่วัด ยิ่งโดยเฉพาะช่วงที่มีงานใหญ่ๆโตๆ คนมางานกันเยอะ ถ้าไม่มีโรงทาน ภาระหนักก็จะตกอยู่กับทางวัด ซึ่งการตั้งโรงทานในวัดนั้น เป็นการเปิดกว้างให้คนทุกชั้นทุกวรรณะ ไม่ว่าจะยากดีมีจนก็มีสิทธิมารับประทานอาหารได้
          อีกนัยหนึ่งการตั้งโรงทานในวัด เท่ากับเป็นการร่วมสร้างบุญสร้างกุศลกับพระสงฆ์องค์เจ้าด้วย เป็นการพึ่งบารมีของท่าน เป็นการร่วมสร้างบารมีกับท่าน เมื่อคนกินอาหารอร่อย เค้าก็จะโมทนากับเจ้าของโรงทาน โมทนากับหลวงปู่หลวงตาว่า ดูซิ เพราะบารมีท่าน ถึงมีโรงทานเยอะแยะมากมายอย่างนี้ ไม่ได้อดไม่ได้อยากเลยพวกเรา อีกทั้งเทวดาก็โมทนาสาธุการกับเจ้าของโรงทานด้วย บางครั้งอาหารที่เรามาตั้งโรงทาน เราก็แบ่งส่วนหนึ่งไปถวายเพล ไปเลี้ยงพระ ซึ่งก็ไม่ได้มีข้อห้ามอะไรว่า อาหารที่เราตั้งโรงทาน จะต้องเลี้ยงคนที่มาที่วัดเท่านั้น จะนำไปเลี้ยงพระไม่ได้   เพราะฉะนั้น หากมองในภาพรวมแล้ว การตั้งโรงทานในวัดนั้น ไม่ได้จำกัดเฉพาะคนยากคนจน ไม่ได้จำกัดเฉพาะลูกศิษย์วัด ใครจะเดินเข้ามากินก็ได้ ที่สำคัญเป็นการร่วมทำบุญกับทางวัด ด้วยเหตุผลที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ การตั้งโรงทานในวัดจึงได้อานิสงส์มากกว่าตั้งโรงทานเพื่อเลี้ยงคนยากคนจนเพียงอย่างเดียว

รายงานโดย : นางเบญจพร  ดีเลิศ  ครู กศน.ตำบลคูเมือง

ที่ปรึกษา : นางจิตมาษ  กาญจนธัชทอง  ผอ.กศน.อำเภอหนองบัวแดง