สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงกอบกู้ชาติไทยจากพม่า  เมื่อคราวเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง  ในขณะที่เมืองไทยอยู่ในสภาพบ้านแตกสาแหรกขาด  เพราะพม่าทำสงครามกับไทยครั้งนี้  ไม่ได้คิดจะรักษาเมืองเมืองไทยไว้เป็นเมืองขึ้น  หมายแต่จะเอาทรัพย์สมบัติ กับกวาดต้อนผู้คนไปเป็นเชลย  เพื่อเอาไว้ใช้สอยในเมืองพม่า  เมื่อพม่าตีเมืองไหนได้ จึงเผาเสียทั้งเมืองน้อยเมืองใหญ่  ตลอดจนกรุงศรีอยุธยา แล้วเลิกทัพกลับไป  คงทิ้งกำลังไว้ส่วนหนึ่งเพื่อคอย  แสวงหาทรัพย์สมบัติและผู้คนที่ตกค้างอยู่ เพื่อรวบรวมส่งไปเมืองพม่าต่อไป  ด้วยเหตุนี้พม่าจึงยังมีอำนาจอยู่ในพื้นที่กรุงศรีอยุธยา  และหัวเมืองใกล้เคียง  ส่วนหัวเมืองที่ไม่ได้เสียแก่พม่า  เมื่อไม่มีพระเจ้าแผ่นดินปกครองก็กลายเป็นเมืองอิสระ  ที่เป็นเมืองเล็กก็ยอมอ่อนน้อม ไปขึ้นอยู่กับเมืองใหญ่ที่อยู่ใกล้เคียง  ผู้ที่เป็นเจ้าเมืองใหญ่ก็คิดตั้งตัวเป็นเจ้า ด้วย หวังจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินไทยต่อไป  เมืองไทยในครั้งนั้นจึงแตกออกเป็นกลุ่มเป็นพวก  สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช นอกจากจะกู้ประเทศไทยกลับคืนจากพม่าอันเป็นภารกิจหลักแล้ว  ยังต้องทรงรวบรวมเมืองไทย ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเช่นแต่ก่อน  ตลอดรัชสมัยของพระองค์ และทรงทำได้สำเร็จด้วยพระอัจฉริยภาพ  และพระปรีชากล้าหาญของพระองค์  จนประสพผลสำเร็จที่ยิ่งใหญ่  นำประเทศไทยกลับมามีเอกราชและยิ่งใหญ่อีกครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ชาติไทย